Serwis informacyjny
NSZZ Solidarność Enea Gorzów Wielkopolski

„Refleksja nad racjami stron konfliktu z grudnia 1981 roku” to temat debaty ostanie wojennym, jaka odbyła się 12.12.2014 r. w II Liceum Ogólnokształcącym w Gorzowie Wlkp. W debacie wzięli udział i przedstawiali swoje racje: Dariusz Rymar, Grażyna Pytlak, Jarosław Porwich oraz były  wojewoda gorzowski w latach 1975-1988, Stanisław Nowak. Debacie towarzyszył żywy happening oraz okolicznościowa wystawa przygotowana przez uczniów II LO . Kadrze Pedagogicznej i Uczniom II LO gratulujemy pomysłu i realizacji.

13grudnia 2014 r. w godzinach nocnych , w 33 Rocznicę Wprowadzenia Stanu Wojennego delegacja MKZ NSZZ SOLIDARNOŚĆ gorzowskiej Elektrociepłowni złożyła wiązanki kwiatów i zapaliła znicze pod pomnikiem upamiętniającym powstanie NSZZ SOLIDARNOŚĆ . W ten sposób oddano cześć ofiarom Stanu Wojennego .

W 33. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego  w gorzowskiej katedrze odprawiona została uroczysta msza święta w intencji ofiar, poszkodowanych, internowanych i aresztowanych. W liturgii  uczestniczyło 10 pocztów sztandarowych , w tym oczywiście i Nasz. W swojej homilii ksiądz proboszcz parafii katedralnej Zbigniew Kobus przypomniał represje jakie wprowadziła Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego. –„Nie chcemy obchodzić rocznicy stanu wojennego,  bo nie jest to żadna uroczystość, ani żadne święto.  Chcemy obchodzić jako pamiątkę o ludziach, którzy ponieśli najwyższe konsekwencje”

Po mszy, delegacje  organizacji patriotycznych  w obecności  pocztów  sztandarowych złożyły wiązanki kwiatów ,zapaliły znicze i wspólnie odśpiewały Hymn pod tzw. białym krzyżem, symbolem podziemnej gorzowskiej Solidarności.

W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku 70 tysięcy żołnierzy, 30 tysięcy milicjantów, kilkanaście tysięcy SB-eków wyposażonych w 1396 czołgów i blisko dwa tysiące transporterów opancerzonych, a także pałki i pospolite łomy do wyważania drzwi, ruszyło na rozkaz niedemokratycznej, narzuconej Polakom władzy rozprawić się z wolnościowymi i demokratycznymi aspiracjami społeczeństwa. Zniknąć miała Solidarność, organizacja będąca emanacją tych marzeń i aspiracji.

W niedzielę 13 grudnia 1981 r. o godz. 6 rano radio i telewizja nadały wystąpienie gen. Wojciecha Jaruzelskiego, w którym poinformował o ukonstytuowaniu się Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (WRON) i wprowadzeniu na mocy dekretu Rady Państwa stanu wojennego na terenie całego kraju.

10 tysięcy funkcjonariuszy milicji i SB wzięło udział w Akcji „Jodła”, której celem było zatrzymanie i umieszczenie w uprzednio przygotowanych aresztach i więzieniach działaczy Solidarności oraz przywódców opozycji, uznanych za "groźnych dla bezpieczeństwa państwa".

Tej samej nocy, w ramach operacji "Azalia" siły porządkowe MSW i WP zajęły obiekty Polskiego Radia i Telewizji oraz zablokowały w centrach telekomunikacyjnych połączenia krajowe i zagraniczne. Zaraz po północy zamilkły cywilne telefony, w tym także w ambasadach i konsulatach. W tym samym czasie 350 funkcjonariuszy milicji i SB, 550 żołnierzy MSW oraz około 3000 żołnierzy obsadziło wszystkie obiekty radia i telewizji.

Główne uderzenie nastąpiło w Gdańsku, gdzie w sobotę zebrała się Komisja Krajowa NSZZ "Solidarność" i gdzie w związku z tym przebywało wielu działaczy i doradców związkowych. W ciągu nocy zatrzymano w Gdańsku około 30 członków Komisji Krajowej i kilku doradców.

14 grudnia rozpoczęły się niezależnie od siebie strajki okupacyjne w wielu dużych zakładach przemysłowych. W sumie strajk podjęło 199 zakładów.  W 40 doszło do brutalnych pacyfikacji strajków, przy użyciu oddziałów ZOMO i wojska. Na Górnym Śląsku górnicy stawili czynny opór. 16 grudnia 1981 r. w Kopalni Węgla Kamiennego "Wujek" w trakcie kilkugodzinnych walk milicjanci użyli broni palnej, zabijając 9 górników. 23 grudnia przy wsparciu czołgów i desantu ze śmigłowców udało się stłumić strajk w Hucie "Katowice". Najdłużej trwały strajki w kopalniach "Ziemowit" (do 24 grudnia) i "Piast" (do 28 grudnia), w których górnicy zdecydowali się prowadzić protest pod ziemią.

W ciągu pierwszego tygodnia trwania stanu wojennego w więzieniach i ośrodkach internowania znalazło się ok. 5000 osób. Ogółem, w okresie trwania stanu wojennego, zostało internowanych ok. 10 000 osób w 49 ośrodkach internowania na terenie całego kraju.

Przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego wystąpiły Stany Zjednoczone i inne kraje zachodnie. 23 grudnia 1981 r. prezydent USA Ronald Reagan ogłosił sankcje ekonomiczne wobec PRL, a kilka dni później podał do wiadomości, iż obejmą one także Związek Sowiecki, który jego zdaniem ponosił "poważną i bezpośrednią odpowiedzialność za represje w Polsce". W ciągu następnych tygodni do sankcji ekonomicznych przeciwko Polsce przyłączyły się inne kraje zachodnie.

Stan wojenny został zawieszony 31 grudnia 1982 roku, a zniesiono go 22 lipca 1983 roku. Dokładna liczba osób, które w jego trakcie poniosły śmierć nie jest znana. Przedstawiane listy ofiar liczą od kilkudziesięciu do ponad stu nazwisk. Nieznana pozostaje również liczba osób, które straciły w tym okresie zdrowie na skutek prześladowań, bicia w trakcie śledztwa czy też podczas demonstracji ulicznych.

Wiecej o zdrajcach i stanie wojennym

Pogrzeb W.Jaruzelskiego

Wiadomość tą wyświetlono 13160 razy.